หิต, หิต- หมายถึง [หิด, หิตะ-] น. ความเกื้อกูล, ประโยชน์. (ป., ส.).
[หิตะกอน] น. ผู้ทําการเกื้อหนุน. (ป., ส.).
[หิตะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์เกื้อกูล.
[หิตะพด, หิตะวะจะนะ] น. คําที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล.
[หิตะพด, หิตะวะจะนะ] น. คําที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล.
[หิตานุหิตะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์เกื้อกูลน้อยใหญ่.
ดู หิต, หิต-.
น. ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมตัวกันอยู่ตามธรรมชาติ.